Oznaczenie dróg ewakuacji przy ekranach akustycznych, tunelach i innych miejscach wymagających oznakowania.

Ewakuacja jest to zorganizowane działanie, mające na celu usunięcie (wyprowadzenie) ludzi, zwierząt i mienia ze strefy zagrożonej.  Każdą możliwą przyczynę ewakuacji powinno się przewidzieć i odpowiednio przygotować poprzez:

• przystosowanie odpowiednich dróg ewakuacyjnych, (czyli spełnienie wymogów szerokości przejścia, oznakowanie, oświetlenie)
• opracowanie wskazówek dotyczących czynności, które należy wykonać podczas powstałego zagrożenia (instrukcje postępowania),
• przygotowanie niezbędnego sprzętu i wyposażenia przeciwpożarowego np.: rękawy ratownicze, aparaty ratownicze, gaśnice, wózki itp.

Najważniejszym celem ewakuacji ludzi jest zapewnienie szybkiego i bezpiecznego opuszczenia strefy niebezpieczeństwa.

Do celów ewakuacji służą drogi i korytarze ewakuacyjne, z których istnieje możliwość bezpośredniego wyjścia na zewnątrz, muszą one być oznakowane znakami bezpieczeństwa i przeciwpożarowymi. Działania ewakuacyjne muszą być prowadzone w sposób skoordynowany, niepowodujący utrudnień w innych działaniach. Najważniejszym czynnikiem wpływającym na zachowania uczestników ruchu jest postrzeganie jest kolorystyka, odblaskowość i miejsce lokalizacji, dlatego tak ważne jest dobrze wykonane oznakowanie.

Oznakowanie dróg ewakuacji przy ekranach akustycznych

Na obiektach inżynierskich w pobliżu zabudowy mieszkalnej, gdzie występuję możliwość przekroczenia dopuszczalnego poziomu dźwięków zakłócających ( hałasu) przez ruch drogowy stosujemy ekrany akustyczne (przeciwhałasowe).  Z uwagi na możliwość wystąpienia pożaru, klęski żywiołowej lub innego zagrożenia dla uczestników ruchu drogowego, muszą być przewidziane wyjścia awaryjne w ekranach akustycznych, gdy ich długość jest większa niż 400 m. Wyjścia awaryjne powinny mieć szerokość nie mniejszą niż 1,40 m a wysokości nie mniejszej niż 2,00 m a odstępy pomiędzy nimi nie większe niż 200 m. Wyjścia awaryjne wykonywane są w formie drzwi umieszczonych w ścianie ekranu, najczęściej z kształtowników stalowych lub ram aluminiowych. Do wypełnienie wyjść awaryjnych stosujemy np. przezroczyste płyty akrylowe lub poliwęglanowe o grubości 12 mm. Należy je wykonać tak by nie mogły pozostać w pozycji otwartej a także by otwarcie ich było możliwe tylko od strony drogi. W ten sposób unikamy sytuacji niebezpiecznej dla uczestników ruchu, w której mogło by dojść do wtargnięcia na autostradę osoby „nieproszonej” z zewnątrz mogącej spowodować wypadek.  W celu ułatwienia  znalezienia wyjść awaryjnych stosuje się tabliczki informacyjne kierunkowe dla uczestników ruchu nie rzadziej niż co 100 m. Dodatkowo można wykonać wyróżniające się elementy w ekranach  akustycznych a także dobrać tak  kolorystykę drzwi ewakuacyjnych co umożliwi łatwiejszą identyfikację. Jako wyjście awaryjne można również potraktować przerwy w ekranach, gdy dochodzi do zmiany lokalizacji ekranu w przekroju drogi.

 

Oznakowanie w tunelach i innych miejscach wymagających

• Wymagania stawiane znakom ewakuacyjnych w tunelach:
  • umieszczane na ścianach od 150cm do 200cm,
  • zawieszane powyżej 200cm.

Rys 1. Rozmieszczenie znaków ewakuacji, stworzonych w programie GA Bezpieczeństwo, w tunelach

• Oznakowanie dróg ewakuacyjnych

Oznakowanie, wykazy telefonów alarmowych i instrukcję postępowania na wypadek pożaru powinny być umieszczone w miejscach widocznych dla każdego. Podczas rozmieszczania znaków ewakuacyjnych powinniśmy kierować się by były one w miejscach gdzie mogą pojawić się wątpliwości, co do kierunku ucieczki. Jak również na rozmieszczenie świateł pływa na ich usytuowanie, ponieważ powinniśmy dążyć do zapewnienia dostatecznej luminacji. Rozmiary znaków są uzależnione od wymaganej w danym miejscu szansy na jak najszybsze dostrzeżenie ich. Znakami bezpieczeństwa oznakowane powinny być:

• drogi, wyjścia i kierunków ewakuacji
• miejsca usytuowania urządzeń przeciwpożarowych
• lokalizacji przeciwpożarowych wyłączników prądu oraz głównych zaworów gazu
• pomieszczeń, w których występują materiały niebezpieczne pożarowo

W zależności od pomieszczeń i oświetlenia drogi ewakuacyjne mamy:

• znaki fosforyzujące
• znaki podświetlane

Rodzaje znaków bezpieczeństwa

w programie GA Bezpieczeństwo

Best casino online

Lp.	Znak ewakuacyjny	Znaczenie (nazwa)	Zastosowanie
1.		Wyjście ewakuacyjne	Znak do oznakowania następujących drzwi, przegradzających ustaloną drogę ewakuacji ludzi: wyjść ewakuacyjnych z pomieszczeń, w których wymagane są, co najmniej dwa takie wyjścia. Wyjść prowadzących z budynku, innego obiektu budowlanego oraz terenu – na zewnątrz. Wyjść prowadzących do innej strefy pożarowej, w tym na obudowaną i zamkniętą drzwiami klatkę schodową, w budynku o wysokości ponad 25m. Wymieniony znak powinien być umieszczony bezpośrednio nad drzwiami.
2.		Kierunek drogi ewakuacyjnej	Znak wskazuje kierunek do wyjścia, które może być wykorzystane w przypadku zagrożenia. Strzałka a) do samodzielnego stosowania Strzałki b) do stosowania z innymi znakami
3.		Drzwi ewakuacyjne	Znak ten powinien być stosowany wraz ze znakiem „kierunek drogi ewakuacyjnej” (z pkt.2 b) do oznakowania drzwi przegradzających ustaloną drogę ewakuacji, niewymienioną w pkt. 1 w tym także drzwi wyjściowych z przedsionka.
4.		Przesunąć w celu otwarcia	Znak stosowany łącznie ze znakami z pn.3 na przesuwnych drzwiach wyjścia ewakuacyjnego, jeśli są one dozwolone. Strzałka powinna wskazywać kierunek otwierania drzwi przesuwnych.
5.		Pchać, aby otworzyć	Znaki stosowane łącznie ze znakami z pn.3 na drzwiach wyjścia ewakuacyjnego, jeśli są one dozwolone. Strzałka powinna wskazywać kierunek otwierania drzwi. Zazwyczaj stosuje się je na drzwiach, które otwierają się w sposób inny niż przewidują przepisy (z pomieszczeń na zewnątrz).
6.		Ciągnąć, aby otworzyć
7.		Kierunek do wyjścia, drogi ewakuacji	Znaki te umieszcza się w miejscach, w których kierunek ewakuacji może budzić wątpliwości: gdy nie widoczny jest znak „Wyjście ewakuacyjne” lub znak „drzwi ewakuacyjne”, gdy widoczny jest więcej niż jeden taki znak, a ludzie – zgodnie z planem ewakuacji powinni przemieszczać się tylko w kierunku jednego z nich. Znaki te umieszcza się na ścianach na wysokości ok. 150cm, lub nad drogą ewakuacyjną na wysokości 200cm tam gdzie jest to możliwe prostopadle do kierunku przemieszczania się informowanych ludzi.
8.		Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w dół, schodami w górę.
9.		Stłuc, aby uzyskać dostęp	Znak ten stosuje się w razie uzasadnionej potrzeby: w miejscu, gdzie jest niezbędne stłuczenie szyby dla uzyskania dostępu do klucza lub systemu otwarcia, gdy niezbędne jest rozbicie przeszkody dla uzyskania wyjścia.

Rodzaje znaków przeciwpożarowych

w programie GA Bezpieczeństwo

Lp.	Znak	Znaczenie (nazwa)	Zastosowanie
1.		Hydrant wewnętrzny	Znak ten stosowany jest na drzwiach szafki hydratowanej.
2.		Gaśnica	Znak służy do oznakowania miejsc umieszczenia podręcznego sprzętu gaśniczego.
3.		Zestaw sprzętu pożarniczego z opisem	Znak ten stosowany jest w celu uniknięcia podawania zestawu indywidualnych znaków określających sprzęt pożarniczy.
4.		Uruchamianie ręczne z opisem	Stosowany do wskazywania przycisku pożarowego lub ręcznego sterowania urządzeń gaśniczych (np. stałego urządzenia gaśniczego).
5.		Telefon do użycia w stanie zagrożenia	Znak wskazujący usytuowanie dostępnego telefonu przeznaczonego dla ostrzeżenia w przypadku zagrożenia pożarowego.
6.		Alarmowy sygnalizator akustyczny	Może on występować samodzielnie lub razem ze znakiem nr 4. Jeśli przycisk pożarowy uruchamia alarm dźwiękowy odbierany bezpośrednio przez osoby znajdujące się w obszarze zagrożenia.
7.		Kierunek do miejsca rozmieszczenia sprzętu pożarniczego lub urządzenia ostrzegającego	Znak ten jest stosowany łącznie ze znakami 4, 5, 6 dla wskazania kierunku do miejsca rozmieszczenia sprzętu pożarniczego lub urządzenia ostrzegającego.
8.		Palenie tytoniu zabronione	Do stosowania w miejscach, gdzie palenie tytoniu może być przyczyną zagrożenia pożarowego.
9.		Zakaz używania otwartego ognia – Palenie tytoniu zabronione	Do stosowania w miejscach, gdzie palenie tytoniu lub otwarty ogień mogą być przyczyną zagrożenia pożarowego.
10.		Nie zastawiać	Znak do stosowania w przypadkach, gdy ewentualna przeszkoda stanowiłaby szczególne niebezpieczeństwo (na drodze ewakuacyjnej, wyjściu ewakuacyjnym, przy dostępie do sprzętu pożarniczego itp.).
11.		Zakaz gaszenia wodą	Do stosowania we wszystkich przypadkach, kiedy użycie wody do gaszenia pożaru jest zabronione.
12.		Drabina pożarowa	Znak ten jest stosowany do oznaczenia drabiny trwale związanej z obiektem i przeznaczonej do działań ratowniczo – gaśniczych straży pożarnej.
13.		Niebezpieczeństwo wybuchu – Materiały wybuchowe.	Stosowany do wskazywania możliwości występowania atmosfery wybuchowej, gazów palnych lub materiałów wybuchowych.
14.		Niebezpieczeństwo pożaru – Materiały łatwo zapalne	Dla wskazywania obecności materiałów łatwo zapalnych.
15.		Niebezpieczeństwo pożaru – Materiały utleniające	Dla wskazywania obecności materiałów łatwo utleniających.

Oznakowanie dróg pożarowych

Zadaniem drogi pożarowej jest umożliwienie dojazdu jednostką ochrony przeciwpożarowej w razie pożaru w jak najszybszy sposób o każdej porze roku i godzinie danego dnia bez jakichkolwiek przeszkód. Znak droga pożarowa powinien być jak najbardziej widoczny nie tylko dla kierujących jednostką straży pożarnej a co najważniejsze dla zwykłych użytkowników ruchu by nie blokowali przejazdu. Umieszcza się go po prawej stronie jezdni na wysokości, co najmniej 2 metrów od powierzchni drogi. Mocowane są na konstrukcjach wsporczych, konstrukcjach bramowych. Znak droga pożarowa wykonuje się z materiału fosforyzującego lub odblaskowego, natomiast wielkość jest uzależniona od odległości, z której ma być zauważony. Należy uwzględnić czynniki uniemożliwiające dostrzeżenie jak i odczytanie znaku np. obecność obiektów budowlanych, drzew, krzewów.

Rys 4. Znak nie zastawiać oraz inne połączenia znaków wraz z tabliczkami wskazującymi na drogę przeciwpożarową z programu GA Bezpieczeństwo

Bibliografia:
1. PN-N-01256-5: 1998 Znaki bezpieczeństwa. Zasady umieszczenia znaków bezpieczeństwa na drogach ewakuacyjnych i drogach pożarowych.
2. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 63, poz.735).